FR
In een meta-analyse van 98 studies werden 37 verschillende risicofactoren geïdentificeerd.[1] Mannen die obees zijn (BMI hoger dan 30) lopen drie keer meer risico op een erectiestoornis[2] en er zijn aanwijzingen dat infecties met COVID-19 tot erectiestoornissen kunnen leiden.[3]
Bij mannen ouder dan 40 is er meestal een fysiologische oorzaak, die vaak te maken heeft met de bloedtoevoer naar de penis. Vaak voorkomende oorzaken daarvan zijn cardiovasculaire aandoeningen, atherosclerose, hoge cholesterol, hypertensie, diabetes en roken.[4]
Een lage testosteron is een andere bekende oorzaak of bijdragende factor. Hypogonadisme treft 8% van de mannen tussen 50 en 79 en verhoogt eveneens het risico op CVD.[5]
Men gaat ervan uit dat leefgewoonten die samenhangen met chronische ontsteking – zoals roken, te weinig lichaamsbeweging, ongezond eten, te veel alcohol drinken, metabool syndroom en obesitas – bijdragen tot erectiestoornissen omdat ze de beschikbaarheid van stikstofoxide (NO) verlagen.[6]
Bij mannen jonger dan 40 worden erectiestoornissen meestal veroorzaakt door psychische problemen, zoals angst, depressie, seksuele geremdheid en overmatig pornografiegebruik.[7]
Het Kinsey Institute heeft in 2007 gewezen op het probleem van PIED – pornografie-geïnduceerde erectiestoornis –[8] en uit enquêtes bij gebruikers blijkt dat 67% van de mannen met erectiestoornissen druk ervaart om seksueel te presteren als gevolg van pornografie.[9]
Een erectiestoornis kan ook optreden als bijwerking van voorschriftplichtige geneesmiddelen zoals bètablokkers, SSRI’s en tricyclische antidepressiva, LHRH-analogen die gebruikt worden om bepaalde vormen van kanker te behandelen, en H2-receptorantagonisten die gebruikt worden om ulcera in het duodenum te behandelen.[10]
Ook neurologische aandoeningen zoals de ziekte van Parkinson en multiple sclerose kunnen erectiestoornissen veroorzaken.[11]
